NIET ALTIJD HET ONDERSTE UIT DE KAN
‘Voegt u in het eenvoudige’ – Romeinen 12 : 16
Tweemaal per jaar reis ik voor anderhalve week naar ‘good old England’ om daar Nederlandse gevangenen te bezoeken. Dit weekend ben ik in Wolverhampton. Geen stad om erg enthousiast over te worden. Er dringt zich een vergelijking met Eindhoven op: ongeveer dezelfde grootte, bedrijven stad, en een beroemde voetbalclub.
Op zaterdagavond was ik al even de stad ingelopen en was ik onder de indruk geraakt van (het gebouw van) de Methodisten kerk in het centrum: Darlington Methodist Church. Mijn besluit was snel genomen: de volgende ochtend (om 11.00 uur) zou ik daarnaartoe gaan.
Het viel me eerlijk gezegd een beetje tegen. De vorige keer dat ik een Methodisten kerk bezocht – een stadje ten zuiden van Londen (Farnborough) – werd ik geraakt door de gastvrijheid van de mensen en de intense manier waarop de kerkdienst verliep.
Het bracht me bij de vraag wat mensen (mezelf incluis) eigenlijk zoeken als ze naar een kerk gaan of überhaupt iets met geloof willen doen. Ik betrapte mezelf erop dat ik dan het liefste voor het beste ga. Ik kan me voorstellen dat de meeste mensen er zo in staan.
Maar – en tot mijn schaamte moet ik het bekennen – dat is eigenlijk best een hoogmoedige en veeleisende gedachte. Je gaat ergens naartoe en als het niet aan je verwachtingen voldoet is het niet goed (genoeg). En dat terwijl het ten 1ste heel best mogelijk is dat de kerkdienst voor anderen wel tot zegen is, en het in de 2e plaats vaak meer over jezelf zegt als je niet ‘gesticht’ uit een kerkdienst komt, dan dat het aan de voorganger, de organist, de band of wat ook ligt.
De kunst is – let op, ik zeg het vooral tegen mezelf -: kunnen we ook blij zijn met minder spectaculaire dingen? Kunnen we ook van kruimels die van de tafel vallen, leven? Mijn moeder zei altijd: wie het kleine niet eert, is het grote niet weert. Daar moest ik de rest van de zondag aan denken, sjouwend door het niet bijster interessante maar toch charmante Wolverhampton.
Trouwens: ook in het gewone leven is het belangrijk om je ‘in het eenvoudige te voegen’. Anders word je voortdurend teleurgesteld en kun je zurig worden: de dingen voldoen nooit aan jouw eisen (hoe de buren zijn, hoeveel je baan betaalt, enz.).
Ds. Aart van der Maarl