Levensgeluk versus vluchtelingenproblematiek
Eet je brood met vreugde, drink met een vrolijk hart je wijn…
Behandel vreemdelingen die bij jullie wonen als geboren Israëlieten. Heb hen lief als jezelf, want jullie zijn zelf vreemdelingen geweest in Egypte…
Het eerste citaat komt uit Prediker 9, het tweede uit Leviticus 19. Het is een tamelijk willekeurige greep uit de vele Bijbelteksten die slaan op het één (zorg goed voor jezelf) dan wel op het andere (zorg goed voor de ander).
Dag hard gewerkt.
Lekker bijkomen op de bank.
Pilsje in de hand, bak chips binnen handbereik.
Maar dan komt de vrachtwagen in Oostenrijk in beeld en je maag draait zich om.
Persoonlijk vind ik dat best een lastige: het is belangrijk om van jezelf te houden en goed voor jezelf te zorgen. Het is niet zomaar dat het ene boek over levensgeluk nog niet verschenen is of het andere dient zich al weer aan. We leven in een gejaagde samenleving waarin veel van ons gevraagd wordt. Zorg dat je je ontspanning vindt. Dat je balans houdt. Niemand heeft wat aan overwerkte mensen.
Tegelijkertijd – en ik weet zeker dat het veel meer mensen zo vergaat – voel je je begaan met de ander, in het bijzonder degenen die het zwaar hebben.
Het vluchtelingenvraagstuk – we zitten er momenteel middenin – wordt gezien als het grootste probleem waar we als Europa de komende jaren mee te maken krijgen.
Wat we er ook over mogen vinden, ik neem aan dat je het met me eens bent dat we Duitsland en Zweden niet alleen mogen laten modderen met de opvang. We kunnen ons de oproep van Angela Merkel heel goed voorstellen dat alle Europese landen, met name de Oost-Europese landen, hun bijdrage moeten leveren.
Terug naar de bank.
Ik moet denken aan vervlogen tijden.
We hadden – als theologiestudenten – een hoogleraar ethiek die grossierde in ‘enerzijds, anderzijds’.
Dat gaf wel richting, een zekere mate van beheersing van het probleem: er is wat voor het één te zeggen, maar ook iets voor het andere.
Toch, inmiddels 30 jaar geleden, vind ik dat we best wat sneller positie zouden mogen nemen. Ik heb bewondering voor die Duitse politicus die een paar vluchtelingen in huis genomen heeft.
Weg lekker chillen na het werk.
Soms moet je aan de bak en dan moet het enerzijds/anderzijds schema doorbroken worden. Toch?
Ds. Aart van der Maarl